Элоиза Пашкевич

15 ліпеня 1876 г. - 5 лістапада 1916 г.

беларуская паэтка, празаік, грамадска-палітычны дзеяч, актрыса, педагог

Нарадзілася ў шляхецкай сям'і. У 1902-1904 вучылася на курсах выхавальніц і кіраўніц фізічнага адукацыі у Санкт-Пецярбургу, якія не скончыла, але здала экстэрнам экзамен за поўны курс Аляксандраўскай жаночай гімназіі. У Санкт-Пецярбургу яна ўдзельнічала ў гуртку беларускіх студэнтаў, пачала публікавацца ў нелегальных выданнях гуртка.

У 1904 годзе Пашкевіч пачала працу фельчарам у Віленскай бальніцы, адначасова займаючыся прапагандысцкай працай. Яна ўдзельнічала ў кіраўніцтве Беларускай сацыялістычнай грамады да свайго выезду з Расійскай імперыі ў 1905 годзе. У эміграцыі Алаіза вучылася ў двух універсітэтах - у Кракаве і Львове, дзе вывучала філасофію і гісторыю. З пачаткам Першай сусветнай вайны пачала працаваць сястрой міласэрнасці ў тифозном бараку Віленскага ваеннага шпіталя. У 1916 годзе, адправіўшыся на пахаванне бацькі, сама заразілася і памерла ад тыфу.

Аўтар зборнікаў «Хрэст на свабоду» і «Скрыпка беларуская», кніг для дзяцей «Пяршаі чытанне для дзетак беларусаў», «Лемантар», «Гасцінец для малых дзяцей». Асноўныя матывы яе паэзіі - каханне да радзімы, роднай прыродзе, служэнне народу.