Педагогикалық мамандық және оның қоғамдағы алатын орны

Педагогикалық мамандық және оның қоғамдағы  алатын орны

 

1. Педагогикалық мамандықтың  даму тарихы

а) ежелгі дәуірде мұғалім  мамандығы мен мектеп ісінің дамуы

б) орта ғасырлардағы мұғалім  мамандығының дамуы

в) жаңа дәуір мен қазіргі  замандағы мұғалім мамандығының дамуы

2. Мұғалімге қойылатын талаптар

3. Педагогикалық мамандықтың ерекшеліктері

4. Білім беру туралы құжаттар негізінде анықталған мұғалімнің құқтары мен міндеттері

  

 

1. Педагогикалық мамандықтың пайда болуының объективті негіздері бар. Жас ұрпақ аға ұрпақтың сан ғасырлар бойы жинақтаған әлеуметтік тәжірибесін шығармашылықпен игеріп, оны пайдаланбаса, қоғам одан әрі дамамас еді.

Ежелгі дәуірде еңбек  бөлінісі болмаған кезде қоғам мен  тайпаның барлық мүшелері балалар мен  үлкендердің барлығы тамақ табуға, өздерін-өздері қорғауға бірдей қатысуға міндетті болды. Адамзат біртіндеп жинақтаған тәжірибесін жас ұрпаққа еңбек арқылы беріп отырды. Балар ерте жастан бастап әр түрлі еңбек іскерліктері мен дағдаларын игерді. Қоғамда еңбек құралдары жетіле бастағандықтан еңбек бөлінісі пайда болып, тәжірибені беру ісімен қарттар айанылса бастады. Олар балаларға қарап,  қарапайым тұрмыстық тәжірибені жеткізіп отырды. Осылайша, алғаш рет адам тәрбиешісі мамандығы пайда болды.  Тәрбиеші мамандығы кейін мұғалім мамандығана ауысты. Мұғалім мамандығы қоғамдық дамудың объективті қажеттіліктерін өтеу үшін пайда болған көне мамандықтардың бірі.  

 

А) Ежелгі дәуірдегі педагогикалық  мамандық және мектеп ісінің дамуы   

 

 

 Адамзат баласы өзінің жинақтаған тәжірибесін  келер ұрпаққа жеткізіп отырмаса, даму процесі болмас еді. Сондықтан да қоғам алдында тәрбиеші мамандығына деген қажеттіліктер туындады. Алғашқы мұғалімдер қызметін ақсақалдар, тәрбиелі адамдар атқарды.

Мектептің әлеуемттік институт ретінде пайда болуы және дамуына  мәдениеттің дамуы (жазу, санаудың пайда болуы) ықпал етті.

Алғашқы мектептер  туралы жазбаша деректер б.з.б. 2500 жылы Египет жазбаларында кездеседі. Алғашқы мектептер ежелгі шығыс елдерінде – Вавилон, Ассирия, Египет, Үндістан, Қытай және т.б. елдерде пайда болды. Бұл елдерде арифметика, геометрия, астрономия, медицина ғылымдарының негіздері пайда болды. 

Ежелгі Египетте мектеп отбасылық институт ретінде пайда болды. Сондықтан отбасындағы әке беделі жоғары болды. Әке өзінің мамандығына баласын үйретті, баласы кейін оның орнын басты.

Білім алу көп еңбекті  талап етті. Мектептегі сабақтар таңертеңнен  кешке дейін жүргізілді. Тыңдамағандарды  қатаң жазалады. Білім алу тек  ауқатты адамдардың балалары үшін ғана мүмкін болды.

Ежелгі Египетте төмендегідей  мектеп түрлері болды:

1. Отбасылық мектептер

2. Храм жанындағы мектептер

3. Патша сарайы жанындағы мектептер

4. Жазғыштар, қолөнершілер мектептері

Ежелгі өркениет орталықтарының тал  бесігі болған мемлекеттің бірі –Греция. Ежелгі Грецияда білім беру ісі бір жүйеге келтіріліп, баланы оқыту ісімен айналысатын арнайы педагогтар қызмет етті. Педагог сөзінің өзі грек тілінен шыққан. Грек тілінде «Paidos» - бала, «ago» - жетелеу сөзі, яғни баланы жетелеуші, баланы өмірге дайындаушы, тәрбиелеуші деген мағынаны білдіреді. Бұл сөз алғашында грек қоғамындағы ауқатты құл иеленушілердің баласын қарайтын құлдарға қатысты айтылып, кейін бұл ұғымның мағынасы кеңейіп, қазіргі уақытта барлық мұғалімдерге қатысты қолданылады.

Ежелгі Греция жерінде білім  беру жүйесі бірнеше деңгейлерден тұрған.

Бастауыш білім ақылы жеке меншік мектептер, яғни Мусикалық мектептер  және Гимнастика (Палестра) мектептерінде берілді. Мусикалық мектептерде оқушылар 7-16 жасынан оқыса, гимнасиялық мектептерде 12-16 жастағы жасөспірімдер оқыды. Мусикалық мектептерде әдеби және музыкалық білім берілді.

Палестра мектептерінде дене тәрбиесі маңызды орында болды. Оқушылар жүгіру, күрес, секіру, диск лақтыру, найза лақтыру, қылыштасу өнерін игеруі тиіс болды. Бастауыш білімді алу барысында  оқушылар кифаристер мектебіне де барып жүрген. Кифаристер мектебі – бұл өнер мектебі. Оқушыларды музыка, би, ән айту өнеріне үйреткен.

Мусикалық және палестралық мектептерді  бітірген жасөспірім білім берудің  келесі баспалдағы қоғамдық мекеме гимнасияға  өтті. Б.з.б.V- ІV Афиныдамынадай гимнасиялар жұмыс істеді - Академия, Ликей, Киносарг. Бұл мектептерде 16-18 жастағы жеткіншектер оқыды. Гимнасияда атақты саясаткерлер мен философтардан дәріс алуға мімкіндік болды.

Сапалы білім алу мен тәрбиенің  келесі кезеңі – эфебия болды. Онда 18-20 жастағы балалар оқыды. Эфебия қоғамдық мекеме ретінде жұмыс істеп, онда мемлекетке қызмет жасайтын оқытушыларды, әскери істі үйретті.  

Грецияда қыздардың  тәрбиесі отбасында жүргізілді, олар қарапайым жазу, оқу, музыкалық дайындық білімін ғана алды.

Грецияда білім беру және тәрбие ісімен айналысушылардың атауы әр түрлі болды, оларды  келесідей атады:

Пайданомдар- балалардың алғашқы  тәрбиешілері, жазуға, оқуға, санауға үйретті.

Педагогтар-  баланы жетелеп жүруші құлдар, ауқатты шенуліктердің баласының тәрбиесімен айналысатын адамдар.

Дидаскалар- Оқыту ісімен айналысқан мұғалімдер.

Педотриб – палестра мектебі мұғалімінің атауы, яғни қазіргі дене шынықтыру пәнінің мұғалімі.

Педаном – Спарта полисіндегі мемлекеттік тәрбие мекемесінің басшысы. 

Ежелгі өркениет орталықтарының бірі – ежелгі Рим.  Б.з.б. 2 ғасырда Рим Жерорта теңізі  жағалауындағы елдерді  жаулап, ол жерлерде мәдениет, ғылым, өнерді дамытуға ықпал етті. Ежелгі Римде мектеп ісінің дамуын императордың өзі бақылап отырды. Юлий Цезарь тұсында мұғалімдер мемлекеттік қызметкер атағын алып, мемлекеттен жалақы алып отырды. Ежелгі Рим жерінде грамматикалық және риторикалық мектептер тарады.

Грамматикалық мектептерде 11-15жастағы ұлдар оқытылды.Оларға гуманитарлық білім берілді. Бұл  мектептің мұғалімдерін грамматиктер, литераторлар деп атады.

Ал, риторикалық мектептер  – шешендік өнер мектебі. Оған 13-19 жастағы  ұлдар қабылданып, жалпы гуманитарлық білім берілді. Бұл мектеп мемлекет үшін қызмет ететін шенеуліктерді дайындады, оған тек ақсүйектердің балаларын ғана қабылдады. Риторикалық мектеп мұғалімдерін риторлар деп атады.  

 

В)Орта ғасырларда білім  беру ісінің дамуы батыс және шығыс  өркениеттерде әр түрлі деңгейде болды.  Батыс елдерінде христиан шіркеуі мемлекеттік істерге араласып, діни тәрбие жүргізілді. Дін өз ықпалын жоғалтып алмау үшін ғылым ісінің дамуына шектеу қойып отырды.  

Орта ғасырларда батыс  елдерінде келесідей мектептің  типтері болды: монастрлік, соборлық, приходтық.  Бұл мектептерде мұғалім қызметін монахтар атқарады. Білім беру ісі адамдардың қоғамдағы әлеуметтік жағдайларына байланысты, таптық сипатта болды. Оқыту жекелей, топтық оқыту арқылы іске асты. Мұғалім әрқашанда оқушыдан жоғары тұрды. Сабақ беру барысында оқушылар қателік жасаған жағдайда оларды жазалауға да жол берілді. Шіркеулік мектептерде «жеті еркін өнер» деген пәндер жүйесі оқытылды. Ол екі бөліктен тұрды: тривиум пәндері, оған грамматика, диалектика, риторика пәндері кірсе, квадривиум пәндеріне арифметика, геометрия, астрономия, музыка кірді.

Орта ғасырлық қоғамда серілік (рыцарьлық) тәрбие ерекше орынды алды. Сері атағын алу үшін 7 жастан 21 жасқа дейін әр түрлі білімдерді игеру қажет болды. Серілік мектебі «Жеті серілік игіліктерден» құралды: өлең құрастырып, ән айту, шахмат ойнай алу, қылыштасу, аң аулау, найза, қылыш, қалқан ұстай алу, жүзу, ат құлағында ойнау сияқты жауынгерге қажетті іскерліктерді меңгеруі тиіс еді. Сері тәрбиесімен феодал және оның әйелі айналысты. 21 жасқа толғанда арнайы сынақтан өтіп, өз атағын алуы тиіс болды.

ХІІІ ғасырдан бастап еуропа жерінде алғашқы жоғары оқу орындары пайда болды (Оксфорд, Кембридж, Сарбона және т.б. университеттер). Орта ғасырлық университетте дін, медицина, заң факультеттері жұмыс істеді.

Орта ғасырлардың соңына қарай қоғамның, сауда ісі мен  қолөнердің дамуына байланысты діни сипатағы білім адамдардың қажеттіліктерін қанағаттандырмады. Сондықтан мектептің жаңа типтері - қала мектептері пайда болды. Қала мектептеріне шеберханалық және гильдейлік мектептер бірікті. Шеберханалық мектептер қолөнершілерді дайындап, онда мұғалім қызметін шебер атқарды. Ал гильдейлік мектептер сауда ісімен айналысушыларды дайындады.

Шығыс қоғамында білім мен ғылым  ісінің дамуына жақсы көңіл бөлінді. Орта ғасырлық шығыс елдерінде ғылымның әр саласы дамып жетілді. Әсіресе, математика, геометрия, физика, астрономия, география, медицина, биология, философия, тарих, тіл және т.б. салалары дамыды. Шығыс қоғамында да діни сипаттағы білім беру мекемелері болды. Бірақ дін ғылымның дамуына батыс қоғамындағыдай шектеу қоймады.

Қазақстан жерінде мектеп қызметін медреселер атқарды. Қазақстан жерінде мұғалімдік қызметпен орта ғасырларда молдалар, ишандар, ақсақалдар, тәжірибелі оқыған адамадар айналысты. Қазақстан жерінде де басқа мемлекеттердегідей білім беру ісі жолға қойылып, ғылымның дамуына жағдай жасалды. Оған қазақ жерінен табылған әр түрлі археологиялық ескерткіштер дәлел болады (Отырар кітапханасы, ескі қала орындары, көне кітаптар, ғалымдардың еңбектері т.с.с.).  

 

 

 

С) Капитализм дәуірінде мұғалім  мамандығы бұқаралық мамандыққа айналды. Яғни, арнайы білімі бар кез-келген адамның мұғалім болуына мүмкіндік жасалды. ХVІІ ғасырда педагогика ғылымы философилық ғылымдар жүйесінен бөлініп шығып, өз алдына жеке ғылым ретінде қалыптасты. Педагогика ғылымының негізін салушы чех педагогы - Ян Амос Коменский.  Я.А. Коменский педагогика ғылымын жеке ғылым ретінде дәледеп, оның теориялық негіздерін жасады. Кейін оның ісін белгілі педагогтар И.Г. Пестолоцци, А. Дистервег, И.Гербарт, Дж. Локк, Д. Дьюи, К.Д. Ушинский, А.С.Макренко, В. Сухомлинский, Н.К. Крупская және т.б. жалғастырды.

ХVІІІ ғасырдың соңында Ресейде  педагогикалық білім берудің  пайда болуына және дамуына байланысты мұғалім мамандығына қойылатын кәсіби талаптар жүйесі анықталды. Ресейдегі алғашқы мұғалімдер даярлайтын оқу орны 1779 жылы Мәскеу университеті жанынан мұғалімдер семинариясы ашылды. Семинария бастауыш пән мұғалімдерін дайындады.

1804 жылы алғашқы педагогикалық университет ашылды.  ХІХ ғасырда арнайы білім алған мұғалімдер қызмет жасай бастады. Олар ауқатты адамдардың үйлерінде және медрселерде бала оқыту ісімен айналысты.

Қазақстан жерінде жаңа дәуірде  мектеп ісі біршама қарқынды дамыды. Әсіресе, ХІХ ғасырда елімізде ағартушылық идеялардың кең таралуына байланысты және Ресей империясының отаршылдық саясатының нәтижесінде мектептер ашылып, халықты сауаттандыру ісі жолға қойылды (орыс тіліндегі мектептер негізінде). Ресей империясының орыс тілдік мектептерінде елді басқаруға көмектесетін төменгі буын басшыларын дайындайтын мамандарды, тілмаштарды әзірлеуге көңіл бөлді. Сонымен бірге,  қазақ тілінде және аралас тілде оқытытатын мектептер де болды. Мысалы, ағартушы-педагог Ы.Алтынсариннің Торғай жерінде ашқан мектептері қазақ және орыс тілінде сабақ берді. Бұл мектекптерде мұғалімдік қызметті Ресейлік мұғалімдер даярлайтын семинарияларды аяқтаған мамандар және сауатты, білімді мамандар атқарды.

Қазақ даласында алғашқы мектептер  Қазақстан Ресей империясы құрамына енгеннен кейін ашыла бастады. Ресей патша үкіметі шет аймақтарды басып алғаннан кейін жергілікті басқару үшін әкімшілік, әскери қызметкерлермен қатар жергілікті халық өкілдерінен тілмаштар, іс жүргізушілер қажет болғандықтан мектептер ашуға тура келді. Сонымен қатар, шет аймаққа қызметке келген шенеуліктер, әскери қызметкерлер, қоныс аударып келген орыс, казактарының балаларын оқыту қажеттілігі туындады. Сондықтан алғаш ашылған мектептер орыс тілінде болған.

ХІХ ғ. І ширегінде Қазақстанда  бірнеше мектептер ашылды. Мысалы, 1850 жылы 22 тамызда Орынбор қаласында алғаш рет жеті жылдық қазақ мектебі ашылды. Меткепте орыс, қазақ, татар тілдері, арифметика, география, тарих пәндері оқытылды. Бұл меткепті 1857 жылы Ы.Алтынсарин үздік бітіріп шыққан. 1895 жылы облыста екі орта оқу құрылыстары боды: 4 сыныпты ерлер гимназиясы, 1884 жылы Емейде ашылған 4 сыныпты әйелдер училищесі жұмыс жасады.1896 жылы 5 сыныпты әйелдер гимназиясы ашылды.

1876 жылы Өскемен қаласында  қазақ балаларына арналған мектеп  интернаты ашылып, кейіннен ол  орыс-қазақ ауылдық мектебі болып  аталды.

ХІХ ғ.аяғы ХХ ғ.басында  Шығыс Қазақстанда ана тілінде  сабақ беретін ауыл мектептері ашыла  бастады. Алғашқы ауыл мектебі 1902 жылы 15 қыркүйекте зайсан уезі Ақсауат болыстығында ашылды. Осы жылы Нарын, Себе, Қалба ауылдарында мектептер ашылды.

Қазақ жерінде, сонымен  бірге, діни сипатта оқытатын медереселер  де кең тарады. Бұл мектептер тек  дін сабақтарын оқумен ғана шектеліп қалмады. Олар зайырлы пәндерді де оқытып, балаларды шығыс және батыс өркениетінің жетістіктерімен таныстырды.

ХХ ғасырдың 20-30 жж. Қазақстан  жерінде жоғары оқу орындар ашыла  бастады. Алғашқы мұғалімдер даярлайтын жоғары оқу орны 1928 жылы Алматы қаласында ашылды - Киров атындағы педагогикалық институт (қазіргі Абай атындағы Қазақ Ұлттық мемлекеттік университеті). Ал еліміздің облыс орталықтарында жоғары оқу орындар жүйесі 1940-1950 жылдары қалыптасты. ХХ ғасырдың 80-жылдары педагогикалық институттарда мұғалім қызметіне қосымша мамандандырулар беріле бастады, мысалы екінші бір пәннің мұғалімі т.с.с.

Тәуелсіздік алғаннан кейін  еліміздегі педагогикалық институттар  университеттер болып қайта ашылды. Олар ендігі кезекте тек мұғалім  мамандықтарын ғана емес, қоғамға қажетті басқа да маман иелерін дайындай бастады.

Шығыс Қазақстан жеріндегі  мұғалімдер даярлайтын жоғары оқу орны 1952 жылы Өскемен қаласында Өскемен  педагогикалық институты ашылды. Ол 1991 жылы Шығыс Қазақстан мемлекеттік  университеті болып ауыстырылды. Бүгінгі күні бұл университет мектепке қажетті барлық пән мұғалімдерін даярлау ісімен айналысады. Университетте мектептке дейінгі білім беру мекемелерінің педагогтарымен қатар, бастауыш сынып және орта мектеп пән мұғалімдерін даярланады.