Философиялық дүниетанымның мифология мен діннен айырмашылығын дәлелдеңдер

Мифологиялык көзқараста болашақ ілімдердің элементтері де бар екенін ұмытпауымыз керек. Оларды алғашқы қауым адамдары өздерінің күнделікті тіршілігіне, қарапайым практикалық қызметіне кажетті түрде пайдалана білді. Мұның өзі алғашкы рет білім мен практиканың байланысына жол аштьь Күнделікті өмір — адамдардың өндірістік кызметікарапайым білімдердің үлғая беруін талап етті. Ал, екінші жағынан, әлі белгісіз табиғатқұбылыстары, олардың дүлей күштері, танылмаған жақтары діни үғымдарды тудырды. Бұл үғымдар адамдардыц осы табиғи құбылыстарға, омірдің практикалықжақтары тудырған мәселелерге жауап бере алмаған дәрменсіздігінің нәтижесі емес, керісінше, табиғат не» қоғамдык катынастардың, адамдардың практикалык қызметінің әлі де жетілмегендігініңнегізінде пайда болды. Мифологиялық санада адамдар әлі де табиғатпен біртұтас, белбеген, жалпылықта үғынылады. Ал жекелеген, даралық немесе жеке адам, оның қызметі бұл санада айрықша орын алмаған. Сондықтан мифологияда бәрін жаратушы табиғат, соның күші біртұтастық кұрайды. Ал адам әлі де болса осы біртұтастықтың бір бөлігі ғана.

Сол себепті мифологиялық санадағы уақыт ұгымы адамдардың күнделікті өмір қызметімен тығыз байланысты емес. Уақыт, керісінше, өткен өмір қызметімен, еткен заман окигаларымен байланысты. Соның негізінде белгілі бір оқиғалар, адамдардың іс-әрекеті өткен өмір уақытымен белгіленді. Мысал ретінде айтсақ: казақтың көне ертегілері мен жырларында да оқиғалар мен іс-эрекетгер өткен заман деңгейімен бағаланады.

Мифологиялық санада ерекше орын алатын нәрсе — өткенді еске түсіру. Еске түсіру — өткен қауымдық рулык қатынастардың өркендеп тұрған кезіндегі жағдайларда орын алған заттар мен құбылыстардың, процестердің маңызын калпына келтіру. Яғни өткен өмір тәжірибесін қазіргі заманға сөзсіз ақиқат, өзгермейтін бедел ретінде көрсету. Мұндай көзқарас кейін құлдық қоғамдық дәуірде де өмір сүрді, өз үстемдігін жүргізді,

Бұл мәселенің негізі мынада жатыр еді. Уақьтты өткен дәуірге бағынышты ету ең алдымен сол дәуірдегі адамдардың бостандыққа, еркіндікте емес, әлі де өткенге тәуелді екенін, олардың қоғамның негізгі өндіргіш күшіне айналмағандыгын айқындай түседі. Адамдар өзінің практикалық-өндірістік қызметінің мәнін түсінбеді. Өйткені, ол қызметтің өзі өлі де жетілмеген, өте қарапайым еді. Ендеше мифологиялық құдайдың өзі келешекті айтып бере алмайды. Оның қолындағы қүрал — тагдыр, жазмыш. Ол күні бүрын белгіленіп берілген, адамдардың тағдыры күні бүрын шешілген. Адам осы тағдырдың қолындағы ойыншық, соның күрбаны.

Бірақ мифтердің, аңыздардың, әфсаналардың, мифологиялық сананың да көне грек дәуіріндегі маңыэы өте үлкен болды. Өйткені, миф деген ұғымының өзі грек тілінде » сөз» деген мағынаны береді. Мұнда адамның айнала қоршаған дүнкені танимын деп ұмтылуы ғанабейнеленбесе керек. Тегі » миф» сезі белгілі бір оқиға, әлем, дүние туралы ой айтып, адамның өз түсінігін 6eovreүмтылушылығы мағынасында да айтылған шығар. Сонымен катар, ерте дұниедегі грек мифтері күдайлар мсн батырлар туралы «сөздер» екендігі белгілі.

Эрине, бүл жерде созге өте сақ болмаса болмайдьі. Өйтке-ні, «сөз» грекгерде «миф» деген малынамен катар, «эпос» , » логос» деген үғывдардың да баламаларына сәйкес келеді. Бірақ бүлардың ішкі мазмүньг мен мағыиалары бір-бірінен белгілі бір шекара арқылы бөлінбеген. Алайда, олар кейде әртүрлі болғанымен, бір үғымға, «мифке» сиып кетуі мүмкіа

Көне ірек дәуірі ойының дамуына байланысты » миф» сөздің мәндік жалпылық жашн бёріп, тұтастықгы көрсетсе, «эпос» деген сөз дыбыстың жинақталғанын, оның ай-тылуын, әртүрлі ырғағын ерекше құнттайтын болған. Сондықтан, эпос батырлық, ерлік жырлары ретінде жеңістің қуанышты жақтарын суреттеуге тырысқан. Гомер поэмалары немесе қазақ халқының батырлар жырлары да, міне, осындай.

Казақ халқының эпостары аңыз бен мифті аз пайдаланып, көбінесе жаугершілік замандағы халық батырларының ерлігін кенінен суреттеді. Егер гректердегі эпостарда оқиғаға катысатын батырлардың саны әрі көп, әрі қүдайларға бағынышты болса, казақ жырларында мұндай дәстүр атымен кездеспейді. Бүл жырларда халықтың атынан жекелегенбатырлардың ел қорғаудағы ерліктері дәріптеледі. Мүның өзі көне грек дәуірі мен қазак халқының омір сүрген заманы-ның әртүрлі болғанын бейнелейді. Соньшен бірге грек эпостары өте коне двуірде пайда болғанын, әлі де нағыз мифо-логиялық сананың қүрсауынан шыға қоймағандығын бей-нелейді. Ал казақ эпостары болса, тегі біздің дәуіріміздегі, яғни жаңа дәуірдегі қазақ халқының әртүрлі шапқыншыла-рға карсы күресін бейнелейтін болуы керек.

Ал, «логос» үғымы — кейін ойлау процесі тудырған, ана-литикалық ойлаудың нсгізіне қаланған түсінік. Сондыктан Гомердің » Илиада» жөне » Одиссея» поэмаларына »   логос» деген сөз атымен кездеспейді. Бірақ, Гомер поэмаларын-дағы күдайлар мен демондар алғашқы аңыз беи мифтегіден гөрі езгеше бейнеленеді. Олар сөзбен керкем өрнектеліп, ертүрлі теңеулер мен поэзиялық суреттеу дәрежесіне дейін көтерілген.

Мифологияның, есіресе, көне грек мифологиясының болашақтағы фйлософияның, білім мен ілімдердіц дамуына әсері өте зор болды, Сондықган сол мифологияның калып-тасу, даму дөуірлерін білгеніміз дүрыс болар.

А.А.Тахо-Годидің » Грек мифологиясы» деген еңбегінде мифология классикалыкка дейінгі және классикалық дәуір-дегі деп екіге бөлініп, әрқайсысына жеке-жеке және жан-жақты талдау жасалады. Мүнда классикалық мифологияның өзі де күдайлар мен батырлар туралы жырлардан, аңыздар-дан түратыны атап көрсетілген. Батырлар (Геракл, Тесей, Ахил, Одиссей) арқылы мифология адамдарды, олардың күші мен ақылын суреттеуге ұмтылады. Сөйтіп, батырлар мен адамдардың өмірі өте жақын, үқсас, түбінде бір болып шы-ғады. Мұиың озі адамдарды, олардың күнделікгі өмірін су-реттеуде коне грек мифологиясының ілгері кадам басып, жақындай гүскенін корсетеді.

Батырлар мен адамдарды эпостарда трагедияга, тағдыр-дың тепкісіне, ауыр қайғыға, азапка салып суреттеу сол кездегі адамдардың еңбегімен тығыз байланысты. Былайша айтканда, адамдар өздерінің еңбегі, еңбектегі қызметі ар-қылы өздері емір сүріп отырған дүниені, айнала қоршаған шьшдықты тіптен өзгерте алмайды. Өйткені, олар өздерінің өмір қызметін, өмір сүру шындығын байыбына жеткізіп аяғына дейін түсінбейді. Сондыктан оларды көп ойлантып, толғандырған казіргі өмірі емес, өткен дүиие, откен тарих, тәжірибе, практика ретінде қалған бүрынғы заман болатын. Мүндағы таным процесі өткеннен казіргі өмірге өту ғана. Коне грек адамдарының айтуынша, казіргі өмір —откінші, жалған, аддамшы. Ендеше, кайтадан өткенге оралу, соны түсіну қажет. Өйткені, откен » алтын ғасыр» болып есептеледі. Болашақ кандай? Ол белгісіз. Оны сезіну, түйсіну әлі де жоқ, ол беймәлім, түсініксіз нерсе.

Шынында да, осы өзіміз өмір сүріп отырған дүниені түсінбеу болашақты білуге, үғынуға мүмкіндік бермейді. Қазіргі біздің жағдайымызға қараңызшы. Бүгінгі күндегі өміріміздің мәнін түсінбейінше, келешекке қалай ұмтыла аламыз? Келешекті біз жете түсіндік, соған карай адымдап, барынша карыштап келе жатырмыз деп айта алмайтынымыз да сондыктан шығар.

Ал көне грек дәуіріндегі адамдардың, жоғарыда айтылғандай, әлі де еркіндікке, бостандыққа, әсіресе. енбек тудырған негізгібайлықтарды барынша игеруге қолы жеткеь жоқ еді. Мүның озі алғашқы қауымдық қогамнан күлдык деуірге өту кезеңінде де сақталып қалды. Егер алғашқь! кауымдық қоғамдағы адамдардың, әсіресе, жеке адамныи қызметіндегі, іс-өрекетіндегі бостандыты мен еркіндігі жалпы рулық, абстрактылы күштің ыкдалында болып келсе, одаіі кейінгі дөуірде де бүл жағдай толык өзгере қойған жоқ Әрине, күлдьтқ қоғамнан бастап адамдардың еңбегіне, олар-дың озара қарым-қатынасына үлкен өзгеріс енді. Бірақ, бүл қоғамда да жеке адамның еркіндігі мен бостандыгынг түбегейлі озгеріс ене қойған жоқ. Сондықтан болар қүлдык қоғамда аңыз бен эпостарға, мифтерге деген ерекше қүрмеі пайда болды. Оларды қайтадан өндеу, қалпына келтіру ке-ңінен өріс алды. Эпостар мен мифтердегі адамиан тыс түрған күштер: күдай, тағдыр, жазмыш, тағы басқаларының рөлі толық сакталды деуге болады. Мүның өзі нені көрсетедГ? Бүл жалпы адамдардың еңбегінің мөні толық айқындалма-ғанын, өсіресе, дене еңбегінің ролі тым төмеидеп кеткенін бейнелейді. Әрине, қүлдық дәуірде ой еңбегіне еркінді»; берілді, Бірақ, мұндай еркіндік пен бостандық көне заман адамдарының озін айнала қоршаған табиғат пен қоғамнын мәнін түсінуіне жол ашпады.   Ендеше, миф, мифологиялық көзқарас адамдар үшін дүниетанудың бірден бір құралы болып қала алмады. Сол себептен бүл мифологиялык сана, козкарас бірте-бірте қогам-ның дамуына байланысты кейін ысырыла бастады.

Коне грек дөуіріндегі козқарастың миф пен мифологиялык санамен байланысты болғанын тарихи жағынан занды деп қарап, оны түсінуге болады делік. Ал енді қазіргі батыс-тық философия мен шетелдердегі керкем шығармалар са-ласындағы пайда болған мифтік сана, мифологаялық козқа-растарды қалай түсінеміз деген сүрақтьщ туут.і мүмкін. Ше-тел ойшыддарын былай қойып, кеңес дәуірі жазушылары М.Булгаковтың (» Мастер жөне Маргарита»), Шыңғыс Айт-матовтың («Жан пида» ), тағы басқаларьшың шығармала-рында кең өріс алған мифологиялық санага жол болсын?

Бүл мөселе тегі біздің заманымыздың озіндік ерекшелі-гіне байланысты. Барлықадамдардың тағдыры (ергедегі грек мифологиясындағьщай) қазір қыл үстінде түрцеуте, болады. Келешекке оптимистік түрде қараудан горі коп адамдардың жупегінле йлі яеатомсоғысы. лтаиежүзілік жаппай апат, экологиялық бақытсыздық, рухани жағынан азғындау, тағы басқадатолып жаткан қауіп-катерлер сакталып қалған. Одан қүтылудың жолын іздеу, оларды болдырмауға әрекеттену, сондай-ақ, тағдырдан, жазмыштан шошына қоркумен бірге оларды түсінуге, үғынуға үмтылу әрекеттерінің батыс фило-софиясыыан, медениетінен, коркем әдебиетінен бізге кдрай ауысуы занды процесс. Өйткені, социализм орнаттық, адам-дарға теңдік пен бақыт туын әкелдік деген даурықпалардың астында не түрлі адам айтқысыз зүлымдықтар мен жеке кісілердің ауыр да қайғылы өмірі болғанын казір біліп отыр-мыз. Сондықтан кейбір адамдар осы ауыр таадыр мен жаз-мышган ат тонын ала кашты. Кейбір ойшыл-жазушылар жеке адамның басынан кешкен ауыр тағдыры мен азабын төп-тіштей зерттеп, соның өзін түсінуге, үғынуға үмтылды. Осы-дан келіп көне замандағы аңыз ертегілерді, мифтік үғым-дарды қайта жандаңдыру үлкен өріс алды. Мүндай үмты-лыста қүдай мен дінді кайта орнатып, оларды аңсаушылык та, адам баласы дәрменсіз, ешбір келешегі жоқ пенде деп торығушылық та, адамның рухани дүниесін қайта жаңар-тып, өзгертуге үмтылушылықтакездеседі. Сондықтан, казіргі кездегі мифтік сана мен мифологиялық көзқарастың кайта бел алып келе жатқанынан шошынып, оларды айыптауға болмайды. Керісінше, осылардың барлығы алдымен біздің өміріміздің қиын-қыстау кезендерінен пайда больш отырғандығын түсінуіміз керек.

Көне грек мифологиясының өркендей ілгері дамығаны-на қайта оралсақ, бүл көзкдрас қоғамдық-экономикалық, өлеуметгік және саяси даму процесінде үлкен өзгерістерге үшырады. Келе-келе мифология, мифтік санаадам баласы-ның күнделікті өмір кажетіне керекті карапайым Іяімдердің пайда болуына океліп соқі’ы. Әйткені, бүл қарапайым ілім-дерсіз қоғам және оның практикасы ілгері баспаған болар еді. Ендеше, мифологиялық көзкарас дүниені тануға, оны шамасы келгенше өзгертуге де жол ашты деп айтуға өбден болады.

Мифология арқылы жинақталған білімдер бірте-бірте адамдардьщ дүниетанымының қүралына айнала бастады. Олардың өмірлік тәжірибесімен, адамдардың қызметімен тығыз байланысты болғаны, бірті-бірте жинақталып, бір жүйеге айналуына мүмкіидік берді. Өткен дәуір білімдерінің маңызы, осылардан келіп шыккан адамдардың практикасы, қызметі кене греетерге даналықіъщ бейнесі, символы ре-тінде корінді. Бүлданалықгы білу, түсіну кажет еді. Сон-дықтан даналықгы сүю занды процеске айиалды. Дцамдар ілім мен білім арқылы даналықгы ашады. Соған ұмтылады. Сөйтіп, негізгі мәселе —даналықгы сұю (гректілінде «сүю» — фило, «дана» — софия деген мағынаны береді), яғни философия келіп шықш. Кене грек дәуіріндегі бүкіл ілімдер мен білімдердің жиынтығы, жүйесі осы- философия болды.

Екінші жағынан, мифология оз заманының өндіріс каты-настарының жетіле алмағандығынан таным процесіңдегі қиыңдықтарды тудырды. Ол қиыңдыктар адамдардың дүни-етанымында көптеген кдйшылыктарды тудырды. Бүл қай-шылықгар адамдардың өз өмірінен тыс жаткан дүниені та-нимын деп әрекеттенуінің сәтсіздікке тап болғанын айқын көрсетті.

Сөйтіп, ой мен дене еңбегінің осы кезенде бірте-бірте бөлуін, адамдардың өздері түсінбеген нәрсені, құбылысты, процесті сырттан танылған күш аркылы үғынуға өрекеттен-генін кореміз. Мүндай адамға бағынбайтын аса бір зор күш — құдай бар деген түжырымдарға әкелді Осылайша даму нроцесіндегі кайшылық мифологиясынан шыкқан діни көзқарастардьщ өзіндік ерекшелігі бар еді. Көне грек дәуірінен әлдеқайда бүрын шығыс елдерінде пайда болған діндермен салыстырғанда, Грекиядағы діни үғымдар қоғам-дық сананың негізгі бір формасына айналып, беделді рөл атқарып, негізгі орынға ие бола алды. Көне грек дәуіріндегі адамдар құдайларды,. әсіресе, Зевс бастаған күдайлар тобын мойындағанымен, оларға деген ерекше табынушылық бол-мады, күдайлар жоніндегі идеологиялық түжырымдамалар дажоқгыңқасы еді. Сондай-ақ, көне фек дөуіріндегі адамдар ресми түрде діни ұйымдар құрып, мекемелер ашпады. Сондықган ол дәуірде діни өдет-ғұрыптар сакталып, оларды қатал түрде орындау әдетке айналмады. Әрине, грек мифологиясындағы күдайларға деген күрмет ете зор болды. Бірақ, бүл қүдайлар мифтік, аңыз күйінде болып, олар әлі де белгілі бір діннің тірегіне айнала алмады. Дін белгілі бір қоғамдық сананың формасы болмағандықтан, көне грек дәуіріндегі храмдар мен мифтік күдайлар адамдардан, олар-дың қызметінен, өмірінен бөлініп кеткен жоқ. Керісінше, олар адамдардыц күнделікті ісіне, қызметіне араласьш жүрді. Соидыктан көне грек дәуіріидегі қудайлар адамдардың  қызметімен тығыз байланысты болды. Осығаи сәйкес көне грек мифіндегі күдайлардың аткаратын қызметтері де көп. Айталық, от, су, жер, соғыс, әсемдік, даналық, тагы баска да қызметтерін аткаратын қүдайлар болды. Мүньщ өзі діни күжагтар және дін туралы кітаптардың жазылмағандығын айқын көрсетті.