Урок як асноўная форма нваучання

 Індывідуальная праца  з навучэнцамі на ўроку ажыццяўляецца падчас праверкі і ацэнкі ведаў. Яна выяўляецца найперш у тым, што апаспяваючыя школьнікі падвяргаюцца больш частай праверцы засваення вывучаемага матэрыялу. Гэта робіцца з мэтай падахвочвання іх да рэгулярных заняткаў і павышэння цікавасці ў навучальнай працы. Некаторая дыферэнцыяцыя патрабуецца таксама ў самым характары праверкі ведаў і ступені яе цяжкасці. Мацнейшым вучням, як правіла, ставяцца больш складаныя пытанні, праверка іх ведаў часцей за ўсё праводзіцца па больш цяжкім матэрыяле. Для менў паспяваючых школьнікаў ставяцца пытанні прасцейшыя, а настаўнік часцей звяртаецца да ўдакладняючых пытанняў. Усё гэта - вядома, улічваецца пры выстаўленні ацэнкі.

 Трэцім элементам індывідуальнай работы на ўроку з'яўляецца сам падыход да больш слабых і моцных навучэнцаў. Агульнае патрабаванне пра неабходнасць чулага і клапатлівага стаўлення настаўніка да паляпшэння паспяховасці школьнікаў па-рознаму ажыццяўляецца ў дачыненні да розных катэгорый навучэнцаў. Калі слабы вучань выяўляе некаторую ленасць у вучэнні і недастаткова ўседлівы, настаўнік абавязаны тактоўна? ўзмацніць кантроль за яго працай і адпаведным чынам арыентаваць яго бацькоў. Вучань з недастатковым развіццём і прабеламі ў ведах мае патрэбу не столькі ў кантролі, колькі ў аказанні дзейснай індывідуальнай дапамогі ў вучобе з боку настаўніка. Школьнікам, якія вучацца паспяхова, трэба даваць больш магчымасці для разважанняў, рэкамендаваць для самастойнага вывучэння дадатковую літаратуру для таго, каб і іх вучэнне праходзіла на высокім узроўні складанасці і развіваліся іх здольнасці.

 Вельмі важным, хоць  і вельмі складаным, з'яўляецца  пытанне пра індывідуалізацыю выхаваўчай работы з навучэнцамі падчас урокаў. Навучэнцаў, якія выяўляюць індывідуальныя схільнасці, трэба ўключаць у калектыўныя формы работы, даваць ім заданні па аказанні дапамогі ў вучобе сваім таварышам. Не меншае значэнне мае індывідуальная выхаваўчая работа па фарміраванню здаровых матываў вучэння ў тых, хто з халадком ставіцца да навучальнай працы ці ж ігнаруе прафесіі. Варта добра ўразумець сабе, што толькі ўмелае спалучэнне франтальнай (калектыўнай) і індывідуальнай працы з навучэнцамі на ўроку забяспечвае высокую педагагічную дзейснасць адукацыйнага працэсу.

З усяго  сказанага можна зрабіць вывад, што ўрок - найбольш эфектыўная форма навучання і апраўдвае сваю распаўсюджанасць у сістэме адукацыі.

 СПІС ЛІТАРАТУРЫ

1. Ушынскі К.Д. Збор сачыненняў У 11 т. Т.2,6.М.-Л.,1949 г.

2 Харламаў І.Ф. Педагогіка, 2- е выданне, М., Вышэйшая школа, 1990 г.