Автор работы: Пользователь скрыл имя, 29 Апреля 2013 в 12:27, контрольная работа
З часоў падзелу Рэчы Паспалітай польскі патрыятычны рух не даваў спакою расійскім уладам. Польскі патрыятычны лагер падзяліўся на дэмакратаў, якія выступалі за паўстанне, і лібералаў – прыхільнікаў мірных сродкаў барацьбы.Тыя, хто быў за паўстанне, атрымалi назву “чырвоныя”. Яны падзялялiся на правых i левых. Першыя рабiлi стаўку на шляхту i асцерагалiся шырокага сялянскага руху.Яны прадугледжвалi надзяленне сялян зямлёй за кошт яе частковай канфiскацыi ў памешчыкаў пры абавязковай грашовай кампенсацыi. Левыя разлiчвалi на сялянскую рэвалюцыю.Працiўнiкаў паўстання называлi “белымi”. Гэта былі пераважна памешчыкi, сярэдняя буржуазiя, частка iнтэлiгенцыi.
ВОПРОС№34:Восстание 1863-1864гг на Беларуси, его итоги и значение.
З часоў падзелу Рэчы Паспалітай польскі патрыятычны рух не даваў спакою расійскім уладам. Польскі патрыятычны лагер падзяліўся на дэмакратаў, якія выступалі за паўстанне, і лібералаў – прыхільнікаў мірных сродкаў барацьбы.Тыя, хто быў за паўстанне, атрымалi назву “чырвоныя”. Яны падзялялiся на правых i левых. Першыя рабiлi стаўку на шляхту i асцерагалiся шырокага сялянскага руху.Яны прадугледжвалi надзяленне сялян зямлёй за кошт яе частковай канфiскацыi ў памешчыкаў пры абавязковай грашовай кампенсацыi. Левыя разлiчвалi на сялянскую рэвалюцыю.Працiўнiкаў паўстання называлi “белымi”. Гэта былі пераважна памешчыкi, сярэдняя буржуазiя, частка iнтэлiгенцыi.Гэтыя палiтычныя плынi сфарміраваліся і iснавалi не толькi ў Польшчы, але i на тэрыторыi Беларусi i Лiтвы.Восенню 1861 г. у Варшаве з разнастайных рэвалюцыйных груповак быў арганiзаваны паўстанцкi гарадскi камiтэт.“Левых” ў Беларусi ўзначальваў Канстанцiн Калiноўскi (1838–1864). Ён паходзiў з сям’i збяднелага шляхцiца Гродзенскай губернi, скончыў Пецярбургскi ўнiверсiтэт. Вярнуўшыся ў 1861 г. на радзiму, К. Каліноўскі стварыў у Гродне нелегальную рэвалюцыйную арганiзацыю з разначыннай iнтэлiгенцыi. Выдаў 7 нумароў падпольнай рэвалюцыйнай газеты на беларускай мове “Мужыцкая праўда”.Была выкладзена праграма паўстання: Польшча абвяшчалася незалежнай краiнай з роўнымi правамi ўсiх яе грамадзян перад законам, дазвалялася дзейнасць ўнiяцкай царквы, планавалася перадаць сялянам iх зямельныя надзелы ў поўнае ўладанне, а памешчыкам выплацiць кампенсацыю з дзяржаўнай казны.У студзенi–лютым 1863 г. ў Беларусi з’явiлiся першыя паўстанцкiя атрады, якiя прыйшлi з Польшчы. Найбольш актыўна паўстанцы дзейнiчалi ў Гродзенскай губернi, дзе ваяводскiм камiсарам быў К. Калiноўскi.Паўстанне 1863–1864 гг. адбывалася ва ўмовах правядзення аграрнай рэформы ў Расii.Поспеху ў барацьбе з паўстаннем расійскiя ўлады дасягнулi не толькi дзякуючы вайсковай сiле.У чэрвенi 1863 г. ў Вiльню вярнуўся К. Калiноўскi, а ў лiпенi ён стаў старшынёй Вiленскага аддзела. Да канца лета ў руках К. Калiноўскага сканцэнтравалася ўсё кiраўнiцтва паўстанцкiмi атрадамi на тэрыторыi Лiтвы i Беларусi. Аднак выратаваць паўстанне ўжо не удалося.
2 Буржуазные реформы 60-70-х и контрреформы 80-90-х годов, особенности их проведения на Беларуси
Логическим продолжением отмены крепостного права стало проведение царским правительством буржуазных реформ–военная, земская, судебная, городская, учебная, печати, которые в определённой степени способствовали реформированию феодальной структуры феодального общества. Однако в Беларуси наблюдались существенные особенности, вызванные восстанием 1863 – 1864 г.: 1) земская реформа, вводившая в губерниях и уездах, выборные органы местного самоуправления, на западные губернии не распространялись по причине политического недоверия властей к местным польским помещикам, составляющих около 80% всех землевладельцев ( только в 1911 г. да и то только в 19 на Востоке); 2) в крае был установлен режим исключительных законов (до 1879г.), существенно
отразивший гражданские
и имущественные права
Буржуазное направление
реформ в Беларуси было более ограниченным,
чем в Центральной России, поскольку
сущность политики царизма в западных
губерниях определяли великодержавные,
колонизаторские задачи. С целью
русификации здесь был
После убийства Александра II разгорелась острая борьба между либералами - сторонниками реформ - и консерваторами, охраняющими патриархальные традиции. Новый царь – Александр III - стал на сторону консерваторов.
Русификация края совпала с периодом отката реформ (контрреформы 80х-90х годов), когда наблюдался возврат к старому (особенно в политической области) – укреплению сословий строя и самодержавия. Всё это затянуло процесс модернизации страны особенно в национальных рамках.
Начался откат от реформ.
Постепенный возврат к старому,
укрепление сословного строя и самодержавия
составляло суть внутренней политики
Александра III. Либерально настроенные
чиновники были удалены из государственного
аппарата. Однако полного свертывания
реформ провести уже было невозможно.
Реформы продолжались, но их характер
и механизм реализации были иными. Если
при Александре II реформы осуществлялись
комплексно, во всех сферах сразу, то Александр
III, опасаясь террора и революционных
выступлений, шел другим путем. Он приостановил
реформирование политической сферы, пытаясь
вернуться назад. Была вновь ограничена
демократия. Выборные органы местного
самоуправления были поставлены под
контроль чиновников. Вновь была введена
цензура, отменена автономия университетов.
По циркуляру 1887 года в гимназии было
запрещено принимать детей
Таким образом, реформирование шло по пути неприкосновенности самодержавного строя, но активного расширения рыночных отношений в экономике, которые обуславливали промышленный подъем в 90-е годы XIX века и переход к индустриализации империи, в том числе и промышленный рост на Беларуси.
В ходе восстания 1863 – 64 года царские власти были вынуждены пойти на уступки белорусскому крестьянству: 1) отменено временно обязанное состояние; 2) снижены выкупные платежи на 20 %; 3) наделение части безземельных и малоземельных крестьян землёй [1, 313]
ВОПРОС№32:Промышленный переворот в странах Зап. Европы. Отмена крепостного права. Буржуазные реформы 1860-1880г.
Дзве галоўныя прычыны абумовiлi адмену прыгоннага права ў Расii: iснаванне прыгоннiцтва стрымлiвала эканамiчнае развiцце дзяржавы; узрастанне антыпрыгоннiцкага руху, перш за ўсе сярод сялянства, пагражала моцным сацыяльным выбухам. Стала вiдавочна, што прыгоннiцкая сiстэма гаспадаркi значна праiграе капiталiстычнай.Ва ўрадавых колах у рэшце рэшт зразумелi, што час адмены прыгоннага права наспеў. Рэформу вырашана было пачаць з заходнiх губерняў.19 лютага 1861 г. Аляксандр II зацвердзiў заканадаўчыя акты, якiя тычылiся адмены прыгоннага права i звярнўся да народа з “Манiфестам”. У адпаведнасцi з “Манiфестам” селянiн адразу атрымлiваў асабiстую свабоду i шэраг грамадзянскiх правоў.Для непасрэднага правядзення рэформы на месцах стваралiся спецыяльныя органы – павятовыя мiравыя з’езды i губернскiя па сялянскiх справах установы.Калi да рэформы ў селянiна зямлi было звыш вышэйшай нормы, то памешчык меў права адрэзаць лiшак на сваю карысць. Свой палявы надзел зямлi сяляне павiнны былi выкупiць ва ўласнасць. У вынiку сяляне станавiлiся даўжнiкамi дзяржавы i на працягу 49 гадоў павiнны былi выплочваць выкупныя плацяжы разам з працэнтамi за пазыку. Паўстанняе 1863–1864гг. прымусiла ўрад унеслi iстотныя змены ў ажыццяўленне сялянскай рэформы на Беларусi. Тут уводзiўся абавязковы выкуп сялянскiх надзелаў; спынялася часоваабавязанае становiшча сялян, яны станавiлiся ўласнiкамi; выкупныя плацяжы знiжалiся; былi створаны павятовыя паверачныя камiсii для праверкi i выпраўлення ўстаўных грамат; у адпаведнасцi з законам 1867 г. дзяржаўныя сяляне на Беларусi пераводзiлiся з аброку на выкуп i станавiлiся ўладальнiкамi сваiх надзелаў.
Рэформа 1861 г. Лiквiдавала прыгоннае права. Аднак гэтага было не дастаткова. Расii былi патрэбны iншыя рэформы дзяржаўна-палiтычнага ладу. У 60–70-я гады ўрад шэраг пастаноў аб правядзеннi рэформ: земскай, судовай, гарадской, ваеннай, у галiне народнай адукацыi i друку. Самай радыкальнай была судовая рэформа (20 лiстапада 1864 г.). Былi абвешчаны нязменнасць суддзяў, незалежнасць суда ад адмiнiстрацыi, вусны характар, спаборнасць i галоснасць судовага працэсу. Пры разглядзе крымiнальных спраў прадугледжваўся ўдзел у судовым працэсе прысяжных засядацеляў, ствараўся iнстытут адвакатаў. На Беларусi судовая рэформа пачалася толькi ў 1872 г. з увядзення мiравых судоў.Земская рэформа, прынятая 1 студзеня 1864 г., прадугледжвала стварэнне ў паветах i губернях выбарных устаноў для кiраўнiцтва мясцовай гаспадаркай, народнай асветай, медыцынскiм абслугоўваннем насельнiцтва i iншымi справамi непалiтычнага характару. На Беларусi была праведзена гарадская рэформа (прынята ў 1870, а пачалася ў 1875). Яна абвяшчала прынцып усесаслоўнасцi пры выбарах органаў гарадскога самакiравання. Права выбіраць і быць абранымі ў гарадскую думу атрымалі толькі тыя, хто плаціў гарадскія падаткі.Рэфармаванне армii ў Расii пачалося ў 1862 г., калi былi ўтвораны 15 ваенных акруг i скарочаны тэрмiн службы да 7–8 гадоў. У 1874 г. з была увядзена усеагульная воiнская павiннасць.Буржуазны характар насiлi школьная (1864 г.) i цэнзурная(1865 г.) рэформы. Школа абвяшчалася ўсесаслоўнай. Новы цэнзурны статут значна пашыраў магцымасцi друку.
1. Кризисные явления во
внутренней политике
Кризис феодально-
Главной причиной разложения
феодально-крепостнической
Прежде всего начался процесс разложения крепостногохозяйства ..
Это проявилось в:- разрушении натурального характера хозяйства под воздействием развития товарно-денежных отношений;- постепенном ослаблении прикрепления крестьян к земле в результате ряда правительственных указов, развития отходничества, отработочной системы зависимости;- сокращении крестьянских наделов за счёт увеличения барской запашки в черноземье и отвлечении крестьян от земли для занятия промыслами в нечерноземье;- падении производительности барщинного труда - основы феодальной экономики, росте задолженности помещиков;- применении новых интенсивных методов ведения хозяйства многопольного севооборота, удобрений, импортных сельскохозяйственных машин, новых продуктивных сортов растений и т.д.;- росте имущественного неравенства крестьян и складывании между ними новых экономических отношений, имеющих капиталистический характер (найм, аренда).
Значительные изменения
произошли в промышленном про изводстве .:-
выросло количество капиталистических
мануфактур, основанных на вольнонаёмном
труде;- в 30-40-е годы в России начался промышленный
переворот, который означает не только
переход к систематическому применению
машинной техники (здесь впереди идёт
отечественная хлопчатобумажная отрасль),
но и формирование новых социальных сил,
способных осуществить этот переворот:
российской буржуазии и пролетариата.
Российский предпролетариат и предбуржуазия
существовали как социальные слои. Предпролетариат
пополнялся за счёт государственных и
оброчных крестьян, предбуржуазия - за
счёт купечества и капиталистических
крестьян;- важным признаком трансформации
феодальной системы и зарождения индустриальной
явился рост городов. Темпы роста городского
населения превысили темпы роста в целом
в 2.2 раза;- появились новые виды транспорта,
соответствующие индустриально-
Информация о работе Восстание 1863-1864гг на Беларуси, его итоги и значение